an

is. <ər.> Ən cüzi bir zaman, ləhzə, dəm, bir gözqırpımlıq müddət. Bir an – bir saniyə, bir dəqiqə. Bir an onu gözündən qoymadı. – Bir an səni görməyəndə, yarım; Əfğanı yetirrəm asimanə. H. x.. Gözünü uşaqdan, anadan bir an; Ayıra bilmirdi Növrəstə qarı. R. R.. <Kamil və Murtuzov> bir an bərabər ixtiyara malik adamlar kimi çiyin-çiyinə dayanıb gülüşdülər. . S. R.. Bir anda, bir an içində – dərhal, o saat, göz yumub açınca. Bu xəbər bir anda ağalıq xidmətlərinə yayıldı. S. S. A.. Kəklik onun <qardaşının> əlindən ox kimi çıxdı və bir anda ormanın yarpaqları arasında qeyb oldu. A. Ş.. Buğa bir anda hərlənib ona <Buğaca> sarı cumdu. M. Rz.. Bir anlıq, bir anlığa – çox az bir zaman üçün, bir ləhzə, bir göz açıb yumunca. Adamlar bir anlığa təəccüblə bu qəribə səsə tərəf dönərək, yenə öz işlərinə . . başladılar. M. İ.. Sonra açır qapını, budur iclas salonu; Xatirələr bir anlıq alıb aparır onu. R. R.. Durdu bir anlığa o birdən-birə; Düşdü qar üstünə, yıxıldı yerə. M. R.. // Ümumiyyətlə, vaxt. Onun <vətənin> üzərində həyatımın qüssə və kədəri bilmədiyim anları keçmişdir. M. S. O.. Evlərindən ayrıldıqları andan onları <Səriyyəgili> dözülməz iztirablarla dolu bir həyat qucağına aldı. M. İ.. <Mehrəli bəy:> Xeyr, mən bu ana kimi şərəflə yaşamışam. S. S. A.. Bu an, bu anda – bu zaman. Bu anda qoca usta başını dik qaldırıb, dəmir qüllənin zirvəsində durmuş fəhləni səslədi. M. Hüs.. <Əziz> bu an bütün fikrini artezian quyusuna, onun suyuna cəlb etmişdi. Ə. Vəl.. Elə bu anda onun <şairin> pəncərəsində nə isə bir şölə titrədi və söndü. Ə. M.. Hər an, hər anda – hər zaman, həmişə, daim. Sabir, ey aləmi-xəlqə tərcüman; Ey hər anda kasə-kasə zəhr udan! A. S.. Dünyanın dərdini, qəmini hər an; Mənə bir baxışla unutdurursan. S. V..